Vlam in de pijp

Ewout Kieckens

Anderen lezen fictieboeken, wij de Italiaanse krant. Die biedt inspiratie en suspense. Zo las ik over een buschauffeur van het hoofdstedelijke vervoersbedrijf die wel eens ziek thuis bleef (met de zegen van de huisarts) en dan ging optreden als zanger. De werkgever begon een rechtszaak wegens onrechtmatig verzuim. We zijn nu vijf jaar verder en het laatste is er nog niet over gezegd. Maar dat mag niemand verbazen in een land waar een gemiddeld proces zeven jaar duurt. Ik las ook dat de zingende chauffeur niet zomaar tussen de schuifdeuren optreedt, maar een bloeiende zaak heeft. Hij wordt in clubs in en om Rome gevraagd voor optredens. Hij haalde zelfs de nationale televisie.
Zijn faam heeft hij te danken aan het feit dat hij qua uiterlijk (verlopen playboy met bril met meekleurende glazen) lijkt op Franco Califano, wereldberoemd in Rome. Hij heeft ook diens (bronzige) stemgeluid. De zingende chauffeur heeft het rijk voor zich alleen, sinds de ‘original’ een paar jaar geleden het leven liet. Of dat voldoende garanties voor de toekomst biedt, valt nog te bezien. Op Califano’s grafzerk is te lezen: “Non escludo il ritorno” (Ik sluit mijn terugkomst niet uit), naar een bekend liedje van hem.

Ondanks succes achter de microfoon wil hij zijn baan achter het stuur niet opgeven. Vaste contracten zijn schaars. Je zult maar je pensioen moeten opgeven! En wat te denken van het gratis jaarabonnement openbaar vervoer? De Italiaanse Henk Wijngaard heeft dan ook een stevig advocatenduo in stelling gebracht. Kijk, zo betoogde het tweetal in de rechtszaal, natuurlijk heeft onze cliënt zich ziekgemeld en is gaan zingen, maar dat was om beter te worden. De gebroeders Anker zouden geen genialer pleidooi hebben kunnen houden: zingen als therapie! Kom er maar op. In Italië is er groot respect voor alternatieve geneeswijzen. Daar kreeg de rechtbank geen speld tussen. Onderzoeksrechter één ging direct overstag. Voor nummer twee, die eraan te pas moest komen op aandringen van het hoogste gerechtshof, was het ook een uitgemaakte zaak: vrijspraak.
De koppige openbaar aanklager heeft er geen vrede mee. Op het doktersbriefje stond toch echt dat de chauffeur last had van colica addominale en ipertensione nervosa! Als je dat hardop leest, klinkt het alsof je laatste uur geslagen heeft, ook al betekent het niet meer dan dat je buikpijn en verhoogde bloeddruk hebt. Hoe dan ook heeft de aanklager wel een puntje: hoe vielen die klachten te verenigen met de stress die de chauffeur, pardon, zanger, zou oplopen bij een optreden? Daarover gaat de volgende rechter uitspraak doen. Wordt vervolgd.
Intussen gaat de chauffeur door met zingen en het opnemen van ‘snipperdagen’. “Aan het stuur ben ik een verhoogd risico voor anderen, als ik zing berokken ik alleen schade aan mijzelf.” Daar zit wel iets in. Hoofdstedelijke chauffeurs hebben nu niet bepaald een imago om over naar huis te schrijven. Hoe vaak zit de bestuurder niet te bellen, terwijl hij drie rijen auto’s inhaalt op Piazza Venezia? Veel chauffeurs zijn ook nog eens aan de botte kant, en kunnen niet tegen kritiek. Laatst – dat las ik ook in een Italiaanse krant – zette een chauffeur plots zijn bus aan de kant om een pizza te halen. De passagiers liet hij verbouwereerd achter. Een buschauffeur die door een passagier was beschuldigd een halfuur achter op schema te zijn, zette uit protest zijn motor uit. Obstinaat liet hij zijn bus vijftien minuten bij de halte staan. Dat kan er ook nog wel bij. Het totale wagenpark van het busbedrijf bestaat uit 2300 bussen, waarvan er 600 permanent in de garage staan, wegens panne. En dat is maar goed ook. Van de in in totaal 6500 chauffeurs melden zich dagelijks zo’n 1000 ziek.
Onze nep-Califano is dus niet de enige. Ze zouden er goed aan doen hem te koesteren. Veertig jaar geleden betoverde Henk Wijngaard honderdduizenden jongens (en mogelijk een enkele meid) met zijn songs vanachter het stuur: “Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas”. Ik zou zeggen: maak een paar filmpjes met de zingende chauffeur in zijn cabine, en het vervoerbedrijf komt weer helemaal boven Jan. Dat is ook wel nodig. Het bedrijf heeft nu ruim 1,35 miljard euro aan schulden en een beroerd imago. •
(Illustratie Sylvia Weve)

Ewout Kieckens woont al vele jaren in Rome en schreef diverse boeken. Hij belicht opmerkelijke zaken van het leven in Italië.

Nieuwsbrief

Advertentie

Bezoek Italië, Emilia Romagna

instagram