Uitbraak corona in Italië

Yvonne & Govert

Aanvankelijk was het idee om in april naar Italië te gaan. Dat ging niet door vanwege de lockdown in de diverse landen. Het was een surreële ervaring om te zien hoe een normaal ‘vrij en open’ Europa snel veranderde in een naar binnen gekeerd Europa. We konden ons gewoon niet voorstellen dat het ook zo kon zijn. Op de televisie zagen we de verschrikkelijke beelden van het groeiend aantal doden, overvolle ziekenhuizen, de lockdown en de manier waarop Italië te maken kreeg met corona. Via de krant lazen we de artikelen, onder andere de columns in ‘NRC’ van Ilja Pfeijffer die, opgesloten in zijn huis in Genua, berichtte over de leefomstandigheden in zijn nabije omgeving. Via sociale media volgden we onze vrienden en kennissen in Italië en ontvingen we ook de creatieve filmpjes die al snel rouleerden op sociale media; soms cynisch, maar meestal grappig, om de situatie wat te relativeren.

Lockdown voorbij in Italië, voorzichtigheid blijft
Eind juli vertrokken we naar ons huis in Piemonte met een voorraad mondkapjes, rubberen handschoenen en desinfectiegel. Op onze telefoons installeerden we de app van het ministerie van Buitenlandse Zaken, die ons zou waarschuwen als het aantal coronabesmettingen in Italië zou veranderen van code geel naar code oranje.

De lockdown was voorbij, Italië wilde duidelijk niet nogmaals zo’n heftige epidemie meemaken. Overal hingen aanwijzingen hoe te handelen om coronabesmetting te voorkomen. Op straat en zelfs in auto’s zagen we mensen met mondkapjes op.
In elk gebouw zijn mondkapjes verplicht, moet afstand gehouden worden en overal is een desinfecterende gel aanwezig om je handen te ontsmetten. Op het moment dat je ergens binnenkomt en je hebt je mondkapje niet op, dan wordt je hier direct op gewezen.

In de supermarkt is duidelijk de looprichting aangegeven. Bij elke ingang is een flacon ontsmettingszeep voor de handen beschikbaar. Handschoenen zijn niet meer verplicht, maar wel beschikbaar in de supermarkt bij o.a. de ingang, de broodafdeling en het groente-en fruitschap.

Op het treinstation van Genua wordt bij binnenkomst je temperatuur gemeten. In overheidsgebouwen staat een thermometer waarvoor je je hoofd moet houden om je temperatuur te scannen.

In cafés en restaurants draag je je mondkapje als je naar je tafel loopt of als je van je tafel wegloopt.

In de basiliek van Vicoforte wordt rekening gehouden met afstand houden. Ook daar is het dragen van mondkapjes en het ontsmetten van je handen bij binnenkomst verplicht.

Influencers doen niet mee in Nederland
Op tv zien we nu op afstand hoe moeilijk er gedaan wordt in Nederland over de maatregelen die ingevoerd worden om verdere coronabesmetting te voorkomen. Voetbalsupporters die zich misdragen, feestende jongeren en mensen die het allemaal niet zo nauw nemen met de risico’s van corona. Ze voelen zich waarschijnlijk niet verantwoordelijk voor deze soms dodelijke ziekte, waarmee ze anderen kunnen besmetten. Dit naast de economische gevolgen die deze pandemie elke dag weer veroorzaakt voor bijvoorbeeld getroffen ondernemers en de werkdruk van het overbelaste zorgpersoneel.
We zien ook de eindeloze discussies in Nederland over de maatregelen, wel of geen verplichte mondkapjes, tekorten aan testen, rechtszaken tegen opgelegde boetes, ‘infuencers’ die niet meer mee willen doen. We zagen Nederland tijdens ons verblijf in Italië snel veranderen van code geel naar code rood.

Binnenkort gaan we terug naar Nederland na een verblijf van 3 maanden in Italië. Er zijn afspraken die we niet kunnen verzetten, maar we hebben er moeite mee weer terug te rijden naar de roodgekleurde Randstad. We zien op tegen de nonchalante en anarchistische houding van een gedeelte van de bevolking en om daarvan de gevolgen te ervaren in onze woonomgeving. We houden van Nederland en Italië, maar op dit vlak prefereren we toch de handelswijze van Piemonte.

Op de markt wordt door de bakker een eigen twist gegeven aan gezichtsbescherming.