Spoedeisende hulp in coronatijden

De definitieve koopovereenkomst zou in de tweede week van maart getekend worden bij een notaris in Lombardije, op dat moment het epicentrum van de corona-uitbraak in Italië. De verkopers waren Nederlanders die de verkoopopbrengst nodig hadden om hun pensioen aan te vullen. Dat was destijds ook zo door hen gepland, in de veronderstelling dat de koop een goede investering zou zijn en dat het huis snel te verkopen zou zijn. Dat viel tegen. Maar nu ze eindelijk een koper hadden gevonden, wilden ze die mogelijkheid niet laten glippen. Bij de ondertekening van de preliminare was ik als hun gemachtigde opgetreden en het was de bedoeling dat ik dat ook bij de definitieve koopovereenkomst zou doen.
Vanwege het besmettingsgevaar en de vraag of ik nog wel op en neer zou kunnen reizen en het risico bij terugkeer in quarantaine te moeten, stelde ik voor de overdracht tot nader datum uit te stellen. Maar dat was geen optie omdat de kopers dan zouden afhaken. De verkopers, die alle begrip voor mijn bezwaren hadden, besloten vervolgens zelf naar Italië af te reizen om de akte, waarvan de notaris mij vooraf het concept zou toesturen, persoonlijk te gaan ondertekenen. Maar zo ver kwam het niet. De verkopers waren in het weekend gaan rijden en waren op zondag bij Basel, waar ze besloten om te keren toen ze daar hoorden dat ze vanwege de aangescherpte maatregelen (code rood) niet tot Italië zouden worden toegelaten.
De enige mogelijkheid die toen nog restte om de transactie door te laten gaan, was het benaderen van een in ­Italie wonende derde met het verzoek bij de ondertekening van de koopakte als hun gevolmachtigde op te treden. Die werd snel gevonden. “Maar hoe komen we zo snel aan een volmacht, met notariële legalisatieverklaring van de handtekeningen van de verkopers en een apostillestempel van de rechtbank, alles met Italiaanse vertaling en op een wijze die aan de eisen van de passerende Italiaanse ­notaris voldoet?” De verkopers ­verzochten mij dat te regelen. Dat betekende snel schakelen: het opvragen van de gegevens van de gevolmachtigde, het opstellen van de tekst van de volmacht in overleg met de Italiaanse notaris en het maken van afspraken met de Nederlandse notaris voor de legalisatie van de handtekeningen.
Omdat mijn vaste notaris in Breda gewend is met Italiaans­talige stukken te werken en zij de legalisatieverklaring direct in de ­Italiaanse taal kan af­geven, is toen voor haar assistentie gekozen. Dat was ook praktisch omdat de ­verkopers op hun terugreis toch al langs Breda zouden komen. Lugubere bijkomstigheid was dat ze nauwelijks een routebeschrijving nodig hadden omdat het kantoor van mijn notaris naast het Amphia-ziekenhuis ligt en ze dus alleen maar de ambulances met loeiende sirenes hoefden te volgen.
Het was de bedoeling dat de volmacht de volgende dag per koerier naar Italië zou worden verstuurd en daar op woensdag zou worden bezorgd en vrijdag gepasseerd zou worden. Dat liep allemaal vlot maar toch dreigde er een kink in de kabel te komen toen bleek dat de griffie van de rechtbank die de apostille­stempel diende af te geven voor het publiek gesloten was. De apostille, waar normaal op gewacht kan worden, zou daarom pas de volgende dag kunnen worden afgegeven, waarna de volmacht per post geretourneerd zou worden. Dat duurde gelukkig maar twee dagen, waardoor deze ­alsnog tijdig voor het eind van de week bij de notaris in Italië kon worden afgeleverd en de overdracht tot opluchting van de verkopers ‘gewoon’ kon doorgaan. Een ieder die hulp – ook niet spoedeisend – bij het regelen van de gevolgen die de coronacrises voor zijn huis of verblijf in Italië nodig heeft, kan daarvoor met mij contact ­opnemen. •