Permesso! 

Een huis voor Tessa & Guus

In Italië is het gebruikelijk om voordat je iemands huis binnenstapt ‘permesso’ te roepen. Dit betekent zoiets als ‘mag ik binnenkomen’. De bewoner antwoordt dan met ‘avanti’, kom binnen. Voor de meeste Italianen is 1 keer om permesso vragen genoeg. Sommigen zijn wat strenger in de leer en vragen bij het binnengaan van een kamer telkens opnieuw om toestemming. Zo ook een van de bouwvakkers die hier vorige week op het dak aan het werk was. Bouwvakker Marino was verantwoordelijk voor het vegen van de balkons en het halen van water om cement te maken. Op de eerste dag liet ik (Tessa) Marino zien waar hij water kon halen en hoe hij op het balkon kon komen. Met de stem van een doorrookte Andrea Bocelli liet hij bij de voordeur zijn eerste permesso luid en duidelijk horen. Toen we eindelijk bij het balkon aankwamen waren we vijf deuren doorgegaan en had ik hem al vijf keer permesso verleend. Balkon en kraan gezien. Mooi, dan lopen we nu weer terug. Ook op de terugweg gaf ik Andrea Bocelli vijf keer toestemming zodat hij zich naar de volgende kamer kon verplaatsen. Een gewoonte waar ik nog even aan moet wennen.

De bouwvakkers hebben in korte tijd echt fantastisch werk geleverd. Na een maand met alleen maar regen (tip: ga in november vooral niet naar Noord-Italië!) werd het gelukkig droog en kon de renovatie van het dak beginnen. Op de eerste droge dag stond het vierkoppige team onder leiding van meneer Cabassi om half acht bij ons op de stoep. Binnen anderhalve week hadden we een compleet nieuw dak. Heel erg fijn! Het werd ook wel tijd, want we hadden niet meer genoeg emmers om al het water van de lekkages op te vangen. Door alle gaten in het dak kwam tijdens een regenbui niet alleen het water, maar ook de kou naar binnen. Je zou denken dat je het onmogelijk koud kunt krijgen liggend onder twee dikke dekens in een slaapoutfit bestaande uit een legging, een trainingsbroek, twee paar sokken, een t-shirt, twee truien en een muts. Ik heb het getest en het bleef toch wat frisjes.

Het huis stond anderhalve week in de steigers en hier konden we voor een aantal klussen handig gebruik van maken. We hebben de schoorstenen geveegd, waarbij Guus de spazzacamino (een soort metalen ragebol vastgebonden aan een lang touw) vanaf boven naar beneden liet zakken. Ik stond beneden om er voor te zorgen dat die ragebol niet vast kwam te zitten in de schoorsteen. Tijdens deze exercitie heb ik geleerd dat positiebepaling niet alleen belangrijk is op het voetbalveld, maar ook tijdens het vegen van een schoorsteen. Guus stond op de steigers van het zonnetje te genieten en ik stond in de schoorsteen en kreeg naast heel veel roet ook een uitgedroogde bijenkorf op mijn hoofd.

Ons huis is heel oud (een deel van het huis is al in 1919 gebouwd) en in de afgelopen honderd jaar zijn er in de buitenmuren her en der wat scheuren ontstaan. Als echte muratori (bouwvakkers) hebben we cement gemaakt en hiermee hebben we alle scheuren en gaten dichtgesmeerd. Daar waren die steigers ook wel handig voor, want zo konden we overal goed bij. Het huis is weer als nieuw. Nou ja, bijna dan.

Zowel het huis als de tuin beginnen nu echt te veranderen. De muur tussen de keuken en de woonkamer is inmiddels weg, waardoor we een heerlijk lichte grote ruimte hebben. In de tuin zie je ook steeds beter hoe het was en hoe het weer kan worden. Naast het huis lag vroeger een moestuin en die willen we weer in ere herstellen. Tip van de buurman: zet er wel een hek omheen, anders eten de wilde zwijnen alles op. Een waardevolle tip, want vooralsnog reikt mijn kennis over moestuinen niet veel verder dan het verzorgen van 1 basilicumplant op ons balkon in Amsterdam.

Intussen raken we steeds meer gewend aan het leven in Italië. Ik kijk er niet meer van op dat ik iedere dag minstens twee keer de Spice Girls op de radio voorbij hoor komen (en dan niet tijdens het foute uur, maar tijdens een gewone uitzending). Iedereen draagt bodywarmers, je energierekening betaal je bij de tabakswinkel en als de loodgieter zegt dat ie het druk heeft staat zijn bestelbusje doorgaans voor het café.

A presto!

Guus & Tessa