Nederlands kenteken – de pakkansdiscussie

Veel mensen met een tweede huis in Italië willen daar over een eigen auto of scooter kunnen beschikken. Dat kan, maar om een voertuig met Italiaans kenteken op uw eigen naam te laten zetten is vereist dat u bij een Italiaanse gemeente bent ingeschreven. Het alternatief is in Italië een vennootschap of andere passende structuur oprichten en het voertuig op die naam laten zetten. Om dat te bevorderen heb ik ruim vijf jaar geleden samen met mijn Italiaanse accountant een speciale constructie bedacht. Daarvan wordt veel gebruikgemaakt, inmiddels ook voor scooters.
‘Maar waarom zou ik in het opzetten van zo’n constructie investeren en niet met mijn Nederlandse kenteken blijven rijden, want er zijn genoeg mensen die dat doen en die hebben daar nooit problemen mee gehad?’ Die opmerking krijg ik regelmatig te horen. Dat betreft een zogenaamde pakkansdiscussie: hoe groot is de kans dat ik gepakt word en wat zijn daarvan de gevolgen? Aan die discussie doe ik niet mee. Waar het mij om gaat is buitenlanders die niet in Italië zijn ingeschreven de mogelijkheid te bieden daar zonder risico van problemen over een eigen auto of scooter met Italiaans kenteken te beschikken. Informatie over die structuur (een bijzondere vereniging) vindt u op mijn website.
Vanaf het moment dat de structuur is opgericht, kan deze op basis van de huidige wetgeving elk gewenst voertuig op haar naam laten zetten, nieuw of gebruikt. Dat kunnen voertuigen met Italiaans kenteken zijn of met buitenlands kenteken.
De laatste moeten worden genationaliseerd om een Italiaans kenteken te kunnen krijgen. De nationalisatie is een bewerkelijke procedure, zeker sinds de overheid heeft bepaald dat dit pas mogelijk is nadat het voertuig met al zijn herkomst-gegevens in een speciaal register is ingeschreven. Die regel is bedoeld om de import van in het buitenland gestolen voertuigen tegen te gaan. De vertegenwoordiger van de vereniging op wiens naam de auto gesteld moet worden (dat zal meestal een van de oprichters zijn) moet die inschrijving persoonlijk regelen bij het belastingkantoor van de plaats waar de vereniging statutair gevestigd zal zijn. Zodra dat is gebeurd, kan het verzoek om nationalisatie worden ingediend bij de Motorizzazione, het Italiaanse Ministerie van Transport. Dat moet gedaan worden via de ACI (vergelijkbaar met de Nederlandse ANWB). Als ik dat coördineer zal ik daarvoor het ACI-kantoor in Lucca inschakelen. Dat is vanaf het begin bij de opzet van de structuur betrokken geweest en heeft daar ook de meeste ervaring mee.
Vóór corona duurde het gemiddeld vier weken voordat de Motorizzazione het kentekenbewijs afgaf en inmiddels kan dat langer duren. In afwachting daarvan mag in Italië niet met de auto gereden worden, tenzij met een voorlopig kentekenbewijs. Dat kan door ACI worden afgegeven nadat alle documenten in orde zijn bevonden én de APK-termijn nog niet is verstreken. Bij import is het dus van belang om nationalisatie te verzoeken op een moment dat de keuringstermijn nog niet is verstreken en ook niet op korte termijn afloopt. Als dat wel het geval is, is het verstandig de auto eerst in het land van herkomst te laten herkeuren.
Gelet op het voorgaande en de belasting die bij import is verschuldigd, doen oprichters die in Italië hun oude auto
willen gaan oprijden en deze daarom op Italiaans kenteken willen zetten, er verstandig aan te onderzoeken of het niet beter is van de import van de auto – niet zelden een oud barrel – af te zien en deze te verkopen en in de plaats daarvan een gebruikte auto met Italiaans kenteken te kopen. Mede gelet op de kosten die daarmee bespaard kunnen worden, is het de moeite waard om dat te onderzoeken. Daarbij zal ik graag adviseren. •