Hollandse waar

La vita toscana

Na de zomerdrukte, gasten, lessen is het eindelijk weer eens tijd om naar Nederland te gaan. Normaal gesproken probeer ik drie à vier keer per jaar op het vliegtuig te stappen richting vaderland en half september vertrok ik met een halflege trolley richting Eindhoven Airport. De reden dat mijn koffertje niet stampvol was, was omdat ik even mijn Nederlandse voorraad wilde aanvullen.

Nu moet je echt niet denken dat ik hier zit te smachten naar stroopwafels en rookworst, sterker nog, dat eet ik helemaal niet. Er zijn echter wel andere dingen die je soms gewoon mist als je lang niet in Nederland woont. Vaak niet eens omdat ze hier niet te krijgen zijn maar omdat ze gewoon peperduur zijn en soms zijn ze ook echt niet te krijgen. Heel vaak vraag ik vrienden om iets mee te nemen maar dit keer mocht ik zelf inslaan.

Wat denk je dat ik mee terugneem van mijn ‘Holland’-trip? Nee, dus geen stroopwafels, hagelslag, drop en kruidnootjes! Hele praktische dingen gaan in mijn koffer en soms wel eens een zakje muntdrop. Mijn eerste run is naar de Action en daar laad ik dan een vijftal leesbrilletjes in het mandje. Hier in Italië kost een leesbrilletje tussen de 15 tot 30 euro en “us bint Hollands en dus zuunig” en als ik dan toch bij de Action ben, dan ook maar meteen 100 theelichtjes. Theelichtjes zijn hier overigens wel te krijgen bij de Lidl (Leve de Lidl!) maar die zijn veel kleiner en branden slecht, dus dan maar een zak van de Action.

Op naar het Kruidvat… paracetamol! Ook dat is hier te koop bij de apotheek, maar ja, je zou bijna failliet raken van een keertje hoofdpijn, terwijl andere medicijnen in Italië juist spotgoedkoop zijn. Dus ook die gaan mee terug. Soms wil ik nog wel eens een potje vitamine meenemen, maar dat staat niet op mijn vaste ‘Holland-boodschappenlijst’, bovendien vind ik dat ik wel aan mijn vitamientjes kom met het Italiaanse dieet.

Volgende halte is de supermarkt. Voor mij maakt het niet zoveel uit welke, want de dingen die ik mee wil nemen hebben ze overal wel. Uiteraard sleep ik geen flessen mee en zijn het lichte kleine artikelen die mee gaan. Gedroogde Nasi/Bami-groenten, speculaaskruiden, ras el hanout, koriander en tot slot bergen thee. Zeker nu de winter voor de deur staat is niets zo lekker als met een kop thee voor de haard te hangen. De thee die ze hier hebben is wel te drinken, maar zo’n lekkere herfstthee, sterrenmunt, winterglow, kaneelthee om er een paar te noemen, nee die zijn er niet. Soms kan ik onwijs veel trek hebben in bami of nasi en dan is een zakje gedroogde groenten snel meegenomen, hoewel ik het ook wel eens gemaakt heb zonder Hollandse toevoeging. O ja en dan neem ik ook een voorraadje boterhamzakjes mee terug. Tot op heden heb ik ze nog nergens gevonden en als je ze niet hebt, merk je pas dat je ze mist.

Maar wat hebben ze nu wel in Italië, want nu is het net of ik hier een Hollands bestaan leid en desperate op zoek ben om maar alles te hebben wat ik in Nederland had. Niets is minder waar gelukkig! Wat ze wel hebben is SMAAK. Alles heeft hier smaak. Wat je ook koopt, een wortel smaakt naar wortel en een tomaat naar tomaat. Het fruit dat hier groeit of dat je koopt is altijd zoet. Je proeft de zon in alles dat je op tafel zet. Dus eigenlijk proef ik een heel jaar lang de zon aangevuld met wat Nederlandse regen, die er soms ook best mag zijn.