Een nieuw huis(je)

In september 2020 meldden we vol trots dat ons huis af was en dat we onze Italiaanse bouwval omgetoverd hadden tot droomhuis. Inmiddels is het januari 2022. Hoog tijd voor een nieuwe blog.

Toen we naar Italië vertrokken hoopten we binnen een jaar het huis te verbouwen om het daarna vanuit Nederland te verhuren. Uiteindelijk keerden we in november 2020 terug naar Amsterdam en verliep het afgelopen jaar anders dan verwacht. In positieve zin! Doordat we hele perioden vanuit huis moesten werken gaf dit ons de kans ons leven in Nederland met het leven in Italië te combineren. We werkten een aantal keer voor langere periode vanuit Italië en zo genoten we van het beste van twee werelden: de levendigheid van Amsterdam, afgewisseld met het leven op een groene, Italiaanse berg waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan (het is niet ongewoon als je hier niet weet hoe een computer werkt of als je lievelingsoutfit een sportpak uit de seventies is).

Devil in de details
Hoewel we het uitbundig vierden toen we ons huis ‘af’ verklaarden, kwamen we er al snel achter dat de devil toch zeker in de details zit. De maanden waarin we het afgelopen jaar in Italië vertoefden hebben we dan ook gebruikt om alles af te werken en te zorgen dat het huis niet alleen bewoonbaar, maar ook supercomfortabel is. We reden stad en land af voor meubels voor de bovenverdieping, kitten kozijnen, verbouwden twee inbouwkasten, zorgden voor een houten bekisting om de stalen balk in de woonkamer en plantten fruitboompjes. Hoewel er aan een oud huis altijd iets te doen blijft kunnen we nu voor de haard of op het terras zitten, maximaal chillen en niet constant denken ‘dit moet nog, dat is nog niet af, daar moest nog wat worden gemaakt’. Nee, echt. Het huis is af. Klaar. Mooi. Tevreden. Trots.

Het nieuwe huis(je)
Maar hé, da’s ook een beetje saai toch? Sinds kort hebben we daarom een nieuw huisje aangeschaft! Hoewel, ‘huisje’ is een wel erg flatterende naam voor het houthok annex de drie muren waarvoor we tekenden. Maar, dit schuurtje zit wel aan ons huis vast en wellicht kunnen we het in de toekomst bij het huis voegen. Het voelt dan ook als de jackpot!

Het proces tot de aankoop was er wel eentje van de lange adem. Toen we ons huis voor het eerst zagen vonden we het al vreemd dat er een schuurtje aan vast zat dat niet bij het huis hoorde. Later bleek dat een uit de gratie gevallen broer het schuurtje had geërfd, terwijl zijn vijf broers en zussen het huis hadden gekregen. We probeerden al een tijdje in contact te komen met de eigenaar van het schuurtje, omdat we benieuwd waren naar zijn plannen en om te peilen of hij het wellicht aan ons zou willen verkopen. Maar Angelo bleek nergens te vinden. Niemand uit het dorp wist waar hij woonde of wat zijn telefoonnummer was. Best raar, gezien het halve dorp zijn achternaam draagt. Toch is het bericht via de dorpstamtam bij hem terecht gekomen, want op een dag stond hij ineens voor onze deur.

Hij bleek best geïnteresseerd te zijn in verkoop en we spraken af dat hij een keer bij ons zou komen koffiedrinken om het te bespreken. Eenmaal aan de koffie was de verkoop gauw geregeld. Na wat handjeklap en de belofte van een uitgebreide lunch met veel wijn op onze kosten was de verkoopprijs beklonken. We planden een afspraak bij de notaris en net voor kerst tekenden we de koopakte. We namen Angelo mee uit lunchen, waar hij ons vertelde dat hij het schuurtje als erfenis had willen hebben om zijn broers en zussen te sarren. Zonder het schuurtje zou het huis namelijk minder makkelijk te verkopen zijn. Interessant hoe de meest vriendelijke mensen zo naar kunnen zijn in familierelaties. Verder leerden we ook van Angelo dat bolognesesaus minstens veertien uur moet pruttelen en dat gepensioneerde Italianen na een lunch vol met wijn ook nog prima twee Baileys kunnen wegtikken. Het was een mooie dag!

We gaan open!
Afgelopen zomer verhuurden we ons huis al een paar keer als test aan vrienden en familie. Gelukkig waren onze testpanels superpositief en daarom hebben we besloten om ons Italiaanse huis vanaf nu het hele jaar door te verhuren. In de periodes dat we niet verhuren zijn we er zelf waarschijnlijk vaak te vinden. We hebben een website gebouwd waarop we ons huis laten zien en we schreven een boek vol culinaire en culturele tips uit de omgeving. Vanaf nu nemen we ook reserveringen aan. Best spannend, maar tegelijkertijd kunnen we niet wachten totdat andere mensen ook van dit prachtige droomhuis kunnen genieten. We hebben er zin in!

Benieuwd naar het huis? Kijk dan op www.villazoadello.nl.

A presto!

Guus & Tessa