De wijnoogst

La vita toscana

Vanmorgen stond ik op en het leek wel alsof ik in een wijnkelder had geslapen. Toen ik het raam opendeed rook ik een weeïge zoete gistlucht. Misschien in de avonduren eetlustopwekkend, maar ’s morgens om half acht alles behalve! Ik hoorde al allerlei machines draaien op de boerderij, dus tijd om eens polshoogte te gaan nemen.

Het bleek dat al het personeel op de boerderij was opgetrommeld en was begonnen met het leegscheppen en schoonmaken van de wijntanks, die vlak bij mijn huis liggen. Door de opening aan de onderkant van de tank zag ik benen staan. Kennelijk waren ze dus binnen in de betonnen tank de boel aan het soppen. Grote kratten druivenpulp van vorig jaar werden afgevoerd en daarna werden de tanks met de hogedrukspuit schoongespoten. De pulp, die een indringende weeïg zoete alcohollucht had, brachten ze naar de distilleerderij  om daar verwerkt te worden tot grappa. Volgens de kenner, ik lust geen grappa, is de grappa van Migliarina ‘zijdezacht’ en brandt niet in de keel. Bovendien is hij gerijpt in eikenhouten vaten, waarna hij dan ‘grappa barricata’ heet.

Tegelijkertijd  werden op de binnenplaats van de boerderij, aan de andere kant, druiven aangevoerd om geperst te worden. Iedere paar uur kwam een tractor met aanhanger het erf op rijden die dan vervolgens zijn inhoud in een soort van persput stortte. Het romantische idee van mandjes vol met rijpe druiven en dan met blote voeten pletten, was natuurlijk ver te zoeken. Van het met-de-hand-plukken van de druiven heb ik overigens ook niets gezien, dat gebeurde verderop op het landgoed en te ver weg om snel even naar toe te lopen. Maar wellicht iets voor volgende jaar.

Eigenlijk is het helemaal geen pers waar de druiven in gaan maar een roestvrijstalen schroef die de druiven plet en het geheel tot pulp vermaalt. Daarna gaat de prut naar de volgende halte en daar worden de steeltjes en blaadjes gezeefd en dan gaat de most met velletjes en pitjes via dikke buizen naar de schoongemaakte tanks, die daarna hermetisch worden afgesloten.

Wat mij verbaast is dat alles met huid en haar in de “pers” verdwijnt. Niks wassen vooraf, blaadjes verwijderen,  nee hup in de pers en draaien maar. Heel intrigerend om te zien en waarschijnlijk nog intrigerender om volgend jaar te proeven!

Eigenlijk is mijn hele ervaring met wijn, het maken ervan, de oogst, het bottelen en de wijnproeverijen, een omgekeerde ervaring. Normaal gesproken begin je bij de druif, dan het persen, daarna worden de flessen gebotteld en tot slot proef je het resultaat. Ik ben in de winter op Migliarina komen wonen en kon dus eigenlijk alleen maar ‘proeven’;  dat deed ik met de vele vrienden die mij kwamen opzoeken, maar het hele proces had ik nooit gezien.

Nu ik hier bijna twee jaar woon, heb ik alle processen gezien. Het voorjaar met de ontluikende druivenplanten en vervolgens het snoeien van de frisse uitlopers. Daarna in de zomer de rijpende vruchten en tot slot, in september, de oogst van de mierzoete druiven. Het bottelen in mei en wanneer het zo uitkomt…

Ik begin er steeds meer verstand van te krijgen en het wordt nog steeds interessanter. Ik kan het verhaal over kasteel Montozzi vertellen, ik kan je vertellen welke druiven gebruikt worden voor de Chianti en welke voor Vinile, maar stel me (nog) geen vragen….