De overdracht

Yvonne en Govert

Het kopen van een huis in een ander land gaat anders. Dat is op zich geen nieuws. Toch waren we enigszins verbaasd over de wijze waarop de overdracht via de notaris in Turijn geregeld was. Laura, die ons begeleidde bij het hele proces vertelde ons dat het de gewoonte was om bij de notaris een gedekte cheque met de koopsom aan de verkopende partij te overhandigen. ‘Een cheque? Dat bestaat bij ons in Nederland niet meer!’ Associaties met cassettebandjes, telegrammen, transistorradio’s en andere voorbije zaken popten op. In Nederland doen we dit digitaal! Na enig onderhandelen was het mogelijk om de betaling ook digitaal te doen, op de dag zelf.
Ruim van tevoren regelden we dit bij onze bank. Om zeker te zijn checkten we deze mogelijkheid zelfs meerdere keren. Het moest dus geen probleem zijn. Om half 11 verzamelden alle partijen zich in het kantoor van de notaris. De koopakte werd voorgelezen. In het Italiaans. We waren nog maar recent begonnen met Italiaanse lessen, dus na het voorlezen moesten we een beetje lachen, misschien kochten we wel een mozzarellafabriek in plaats van een stuk grond.
Na het voorlezen van de koopakte mochten we bij een van de medewerkers van het kantoor achter de computer plaatsnemen om de betaling te doen. Helaas, het lukte niet. De digitale betaling werd geweigerd. Hoe gênant! We hadden immers al in Nederland telefonisch gecheckt of dit mogelijk was.

blog

Na een aantal telefoontjes werd ons beloofd dat deze transactie toch op deze dag mogelijk zou zijn. Dit zou echter wel wat tijd in beslag nemen, formeel duurde dit soort transacties 24 uur. Na 13 uur moesten we het nog maar weer eens proberen. De verkopende partij was met zijn familie naar Turijn afgereisd en moest dus ook wachten. Ook de notaris moest afspraken verzetten. Na de lunch keerden we allen weer terug op het notariskantoor. Weer achter de computer. Weer tevergeefs. Na heel wat boze telefoontjes naar onze Nederlandse bank werd uiteindelijk tegen vijven in de middag het bedrag beschikbaar. Gelukkig bleef iedereen geduldig. Zo’n cheque is toch wel een stuk gemakkelijker…

blog2

Toch wel een beetje vreemd. Ineens ben je eigenaar van een stuk grond in een ander land.

Wie zijn wij?

Yvonne Koorengevel: “Bij het ministerie LNV werkte ik aan de verduurzaming van ons voedsel. Om ook in de toekomst voldoende en verantwoord voedsel te hebben moeten we meer plantaardige en minder dierlijke producten consumeren.”

Govert Visser: “Als docent en tuinarchitect werkte ik met studenten Outdoor Design aan het klimaatadaptief ontwerpen van de buitenruimte bij diverse projecten. Daarnaast was ik betrokken bij de restauratie van de prachtige tuin van Villa Pizzo aan het Comomeer.”

“Recent zijn we allebei met pensioen en hebben wij meer tijd om te genieten van cultuur, natuur en de Italiaanse keuken. Daarnaast richten wij ons op de omvorming van onze tuin in Cigliè, met als rode draad de principes van permacultuur, klimaatadaptatie en biodiversiteit.”

Archief